Wprowadzenie
W najnowszym badaniu naukowym przyjrzano się wpływowi duloksetyny, leku przeciwdepresyjnego, na ekspresję genów w pierwotnych ludzkich komórkach zrębu rąbka rogówki, zarówno u osób z wrodzoną aniridią, jak i u zdrowych. Badanie to dostarcza nowych informacji na temat potencjalnego zastosowania duloksetyny w leczeniu keratopatii związanej z aniridią, choroby zagrażającej wzrokowi, oraz jej wpływu na mechanizmy molekularne w komórkach zrębu rogówki.
Metody
Projekt badania
Badanie przeprowadzono na ośmiu próbkach komórek zrębu rąbka rogówki pobranych od pacjentów z wrodzoną aniridią oraz na ośmiu próbkach od zdrowych dawców. Komórki były hodowane w dwóch różnych warunkach: w pożywce o niskiej zawartości glukozy bez surowicy (LGSF) oraz w pożywce o normalnej zawartości glukozy z dodatkiem surowicy (NGSC). Następnie komórki traktowano duloksetyną przez 24 godziny.
Analiza ekspresji genów
Do oceny ekspresji genów wykorzystano metody qPCR oraz western blot, badając mRNA i poziomy białek dla genów takich jak PAX6, TGF-β1, FABP5 i innych. Analizowano również wpływ duloksetyny na ścieżki sygnalizacyjne związane z kwasem retinowym i markerami charakterystycznymi dla keratocytów.
Wyniki
Wpływ duloksetyny na ekspresję genów w LGSF-medium
W warunkach LGSF-medium, duloksetyna wykazała tendencję do obniżania ekspresji mRNA TGF-β1 w komórkach aniridii, a także istotnie obniżała poziom białka TGF-β1. W zdrowych komórkach zrębu rąbka rogówki, duloksetyna zwiększała ekspresję mRNA i poziom białka FABP5.
Wpływ duloksetyny na ekspresję genów w NGSC-medium
W warunkach NGSC-medium, duloksetyna nie wykazała istotnych zmian w ekspresji mRNA analizowanych genów ani w poziomach białek w komórkach aniridii. W zdrowych komórkach nie zaobserwowano znaczących zmian w wyniku zastosowania duloksetyny.
Dyskusja
Wpływ duloksetyny na ścieżki sygnalizacyjne
Duloksetyna, jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny, może wpływać na ścieżki sygnalizacyjne TGF-β1, co może mieć znaczenie w kontekście gojenia ran rogówki i progresji aniridii. Chociaż nie zaobserwowano znaczących zmian w ekspresji PAX6, tendencje w kierunku jego regulacji mogą wskazywać na potencjalne zastosowanie duloksetyny w modulacji tych ścieżek.
Znaczenie kliniczne i przyszłe badania
Wyniki sugerują, że duloksetyna może mieć wpływ na procesy związane z gojeniem ran rogówki, co jest istotne zarówno dla pacjentów z wrodzoną aniridią, jak i dla zdrowych. Przyszłe badania powinny skupić się na długoterminowych efektach stosowania duloksetyny oraz na badaniach in vivo, aby lepiej zrozumieć jej potencjalne zastosowanie kliniczne.
Podsumowanie
Badanie wykazało, że duloksetyna wpływa na ekspresję genów związanych z kwasem retinowym i markerami keratocytów w komórkach zrębu rąbka rogówki. Chociaż efekty były bardziej widoczne w warunkach LGSF-medium, wyniki te mogą mieć znaczenie dla zrozumienia mechanizmów działania duloksetyny w kontekście aniridii i zdrowia rogówki.
Bibliografia
Li Zhen, Szentmáry Nóra, Fries Fabian N., Suiwal Shweta, Chai Ning, Seitz Berthold, Shi Lei, Amini Maryam and Stachon Tanja. Effect of Ritanserin and Duloxetine on the Gene Expression of Primary Aniridia and Healthy Human Limbal Stromal Cells, In Vitro. Ophthalmology and Therapy 2024, 13(11), 2931-2950. DOI: https://doi.org/10.1007/s40123-024-01032-8.
